Graaf Lodewijkstraat

Aan de Graaf Lodewijkstraat bevinden zich allemaal hoge huizen met vaak een beneden- en een bovenwoning. De benedenwoningen hebben vaak een klein tuintje, wat via een smal doorgangetje te bereiken is. In deze tuin was zelfs een gigantische aanbouw geplaatst, waardoor de tuin een smalle pijpenla is van 7x3 meter met achterin een hele grote laurierkers en een achterwand van een vervallen schutting met klimop. De planten die er ooit stonden waren dood en er was veel bestrating. ​Achter de aanbouw was nog een heel smal gangetje met een golfplaten overkapping.

Ik ben begonnen met het weghalen van de dode boompjes en struiken en het flink snoeien van de laurierkers. Ik heb wel gezorgd dat deze struik het zicht vanuit de achterburen tegen zou blijven houden.
ervolgens is de oude vervallen schutting met klimop weggehaald. Bij nader inzien bestond hij uit 4 schuttingen achter elkaar, zelfs met asbest erin verwerkt. De tuin werd ineens veel groter en we ontdekten een oud stenen muurtje dat natuurlijk behouden is. Een onverwachts kadootje. Omdat ik de hoogte in moest voor de beplanting zijn er meer dan 300 stoeptegels geplaatst op de erfgrens om te voorkomen dat de grond naar de buren weg zou spoelen. Daarbovenop is er een kastanje vlechtschutting geplaatst, aangepast aan de onderste tak van de laurierkers. Er is een zitje in de stapelmuur gerealiseerd, maar er is nog voldoende ruimte om daar een lekkere stoel te plaatsen en het zitje als tafeltje of voetenbankje te gebruiken. Ook kan het opgefleurd worden met potten et eenjarigen erin.

Er is zoveel mogelijk grond uit eigen tuin gebruikt, maar we ontkwamen er niet aan om nog aardig wat grond door het smalle gangetje naar binnen te kruien.

Omdat er maar amper zon in de tuin komt (de tuin ligt op het noorden) zijn de planten daar op aangepast. Ook zijn er heel veel bollen in de grond verdwenen. 
 

Dit trof ik aan bij mijn eerste bezoek aan de tuin. Het gele huisje is van de buren.
De laurierkers was zo groot en vol dat er amper zon in de tuin kwam. Hij is deskundig en zorgvuldig gesnoeid en loopt al goed uit op de stam. Nu is het een kwestie van bijhouden.
Dit paadje lag tussen de aanbouw en de schutting met de achterburen. Het werd gebruikt als opslagruimte. De dakgoot was zo lek als een mandje.
Een asbest dakje en achterwand, helemaal vastgezet door klimop.
De schuttingen zijn verwijderd, de laurierkers gesnoeid en de dode planten verwijderd. Vlak onder de achterste bestrating loopt de hemelwaterafvoer.
Dit oude muurtje kwamen we tegen na het afbreken van 3 lagen schutting. De betonijzeren schutting van de buren gaat ook nog weg.
Gelukkig konden we alle stoeptegels kwijt bij de buren. Bovenop deze stapels komt de kastanje vlechtschutting.
De kastanje vlechtschutting staat. Alle problemen zijn overwonnen en het scherm onder de tak van de laurierkers past.
Dit is het nieuwe achterpaadje geworden. Als de planten gaan groeien, wordt dit een groene oase.
Vanaf het zitje kijk je nu dit pad in. De lelijke witte muur is 'gebroken' door er een restant stenen tegenaan te plaatsen. Het olivijn zorgt ervoor dat het water snel weg kan lopen.
Vanuit het huis zie je dit. Nu nog wachten op het voorjaar.
Zo kom je tegenwoordig de tuin in. Er is nog voldoende ruimte om met je fiets naar binnen te lopen.
Op deze stenen kan je zitten, potten plaatsen of hem als tafeltje gebruiken. Je ziet de uitlopers op de stam van de laurierkers al zitten.
Herrie met de hulst?